1. First things first
Door Jelle, 8 juli 2018.
‘Hoe oud denken jullie dat dit kleine autootje is?’ vraag ik aan de kleuters uit mijn stageklas. Ik ben een speurtocht aan het lopen in de omgeving van de school en moet daarin aandacht besteden aan, onder andere, geschiedenis. De schattingen lopen uiteen van 5 (‘toen was ik nog niet geboren, dus lang!’) tot 100 jaar. Ik liet de waarheid maar even in het midden, en terwijl we doorlopen kijk ik nog even peinzend achterom.
De doffe rode Fiat 500 uit 1969 lijkt hier al een tijdje te staan; het onkruid schiet hoog op langs de wielen, en de weersinvloeden hebben de staat van het lak- en chroomwerk zeker geen goed gedaan. Die middag stop ik even naast de Fiat om er wat foto’s van te maken, als er een voordeur open staat. ‘Ze is te koop, hoor’, zegt de eigenaresse. Ze noemt het bedrag waar ze aan zat te denken. Alleszins redelijk, maar niet iets dat ik zo even opzij had staan. Toch ga ik verder met haar telefoonnummer in mijn mobiel. Als ik het verhaal aan Simon vertel, gaan z’n ogen glimmen. ‘Als we dat bedrag delen is het al een stuk beter te doen’, zegt hij, ‘en misschien gaat de eigenaresse nog wel omlaag qua bedrag?’Ik vond het de poging waard, zeker aangezien het wagentje al enige tijd geen APK meer had. Die avond hadden we een deal.
Goed. Waar te beginnen? De auto had geen APK, en starten wilde ze niet; rijden ging niet lukken. Wel hadden we inmiddels een plekje geregeld waar we de auto heen mochten brengen waar ze, los van de openbare weg, klaargemaakt en opgeknapt mocht worden. De auto vervoeren via een auto-ambulance leek de veiligste, maar zeker niet de goedkoopste optie. Het werd de sleepkabel. Het slepen van een oude auto heeft voor- en nadelen: aangezien de auto überhaupt niet is uitgerust met rem- en stuurbekrachtiging, maakt het voor de bediening weinig uit of de motor draait of stilstaat. Het nadeel: de fabrikant heeft ooit een handig punt bedacht waar een sleepkabel aan bevestigd mocht worden. Bijna 50 jaar later is dat zéker niet per definitie nog steeds het handigste punt. Het gevaar is dat het hele frontje van de arme auto zou scheuren als de sleepkabel even niet goed strak gehouden kan worden bij het optrekken. Hilarisch om te zien op internetfilmpjes, maar niet als het je eigen spullen zijn. Na een snelle Google vonden we bij de Fiat 500 club een antwoord: de sleepkabel kan worden bevestigd aan de bladveer tussen de voorwielen: logisch gezien ook de stevigste plek van de ophanging. Wel hebben we het kentekenplaatje losgehaald om beschadigingen te voorkomen. En zo rolden we.
Een halfuurtje later stond de auto veilig op haar sleutelplekje. Tijd voor een inventarisatie. Wat moet er gebeuren voor de APK, of om überhaupt te kunnen rijden? Wat willen we cosmetisch aan gaan pakken, en wat willen we toevoegen of verbeteren? We begonnen met een foto. First things first.