17 mei 2020

4. De legende van de Witte Wielen

Door jelleputs

Door Jelle, 7 augustus 2018.

Spannende titel, of niet dan? Het wordt nog spannender: in deze post nemen we je mee in de wonderlijke wereld van krikken, schudden en spuiten. Komt -ie.

Het plan 
Zoals op de foto’s in deze blog te zien is, staat onze Sofia er ineens al een héél stuk beter bij dan hoe we haar in het begin van deze saga aantroffen. Over hoe we dat met minimale middelen voor elkaar hebben gekregen gaat Simon nog uitgebreid vertellen. Als finishing touch hebben we besloten de velgen een wit kleurtje te geven, aangezien het vlekkerige en roestige zilver dat er nu op zat nogal uit de toon viel tegen de rest van de wagen.
We hebben ook nog overwogen de velgen juist rood te maken en de banden te voorzien van zogenaamde white-walls, die grote witte ringen op de wielen die vaak op oude Amerikaanse wagens te zien zijn. Gezien de kosten leken deze witte velgen ons een prima alternatief. Maar misschien ooit…

Nu zijn er veel verschillende manieren om de velgen van een auto in een fris kleurtje te steken. De duurste en beste optie: de wielen (laten) zandstralen en poedercoaten. Onze uitvoering (verf van de… Action!) klinkt dan weer als het andere uiterste, maar dat valt mee!

Of je nu een doos BIC-pennen of een decoratieve plaatstalen maniakale kikker (met hoedje) nodig hebt: de Action verkoopt het. Ook voor de autoklusser is er een hoop te vinden, maar je moet een beetje selectief zijn. Mijn Renault 4 draait gesmeerd op Action motorolie en koelvloeistof, maar of je dat in je Audi Quattro wilt gieten is discutabel. In hun assortiment zitten verfspuitbussen van het merk Spectrum en die zijn verrassend goed. Een paar jaar terug heb ik het klepdeksel van de R4 gespoten met de primer van dit merk en daarna afgelakt met ‘echte’ autolak, en dat houdt het nog prima. Bedenk dat dit onderdeel al gauw een graad of 80 wordt op een lange snelwegrit!

Een goede spuitbeurt valt of staat bij de juiste voorbereiding. Het daadwerkelijke spuiten bij ons kostte al met al misschien een halfuurtje, en dit vond plaats in de avondschemering van een lange dag schuren, ontvetten, nog meer schuren en afplakken.

Krikkerdekrik 
First things first: eerst moeten de wieltjes (want wielen kun ze met dit formaat toch echt niet noemen) van de auto worden losgehaald. Om effectief in één keer door te kunnen werken kozen we ervoor om alle vier de wielen los te nemen. Ter ondersteuning gebruikten we 3-tons assteunen voor de achterzijde, en houten blokken voor de voorzijde.
De allerbelangrijkste les bij het opkrikken van de auto: leg nóóit je leven in handen van een krik. Zeker niet in ons geval: we gebruiken een hydraulisch garagekrikje dat welgeteld €10 heeft gekost bij de Aldi. Doet z’n werk prima, maar ga alsjeblieft niet onder een auto liggen die door slechts een krik omhoog wordt gehouden, hoe duur dat ding dan ook was. Gebruik altijd extra ondersteuning in de vorm van assteunen, blokken of iets anders stabiels.
De krikpunten van een auto zitten meestal op de rand onder de portieren, vlak achter de voorwielen én vlak voor de achterwielen. Vaak zit in het chassis daarvoor een soort plaatje gelast zodat duidelijk is waar je moet zijn. Zorg er daarbij voor dat alle portieren en kappen goed gesloten zijn: het koetswerk kan anders vervormd raken waardoor portieren etc. niet goed meer sluiten.

Leermoment voor onszelf: het is beter om de voorzijde slechts in het midden te ondersteunen, op de centrale bevestigingsbout van de bladveer, in plaats van weerskanten. Bij het opkrikken van de achterzijde kwam de voorkant namelijk steeds weer omhoog aan de schuine overzijde! Als de auto op drie punten steunt in plaats van vier heb je dat probleem niet, al moet je wel héél goed bedenken waar je die steunen dan plaatst. Om schadeclaims te voorkomen laten we je zelf maar uitzoeken wat het handigst is 🙂

Het voorwerk 
We begonnen met een goede afspoelbeurt met de tuinslang, voor ons eigen comfort. In de brandende zon van vandaag waren de wieltjes in no-time droog en konden we aan de slag met schuurpapier en een draaiend staalborsteltje op de accuboor. We zouden liegen als we zeggen dat we de velgen tot op het blanke metaal hebben kaalgeschuurd, wat wel het allerbeste resultaat opgeleverd zou hebben, maar functionerende armen bij het tandenpoetsen ’s avonds is ook wat waard. De vliegroest ging er in elk geval allemaal af, want dat wil je niet onder je verf hebben.

Na het schuren werden de velgen grondig ontvet met remmenreiniger en microfiber doekjes totdat  er absoluut geen vuil meer meekwam. Daarna werden de velgen rondom afgeplakt met schilderstape. Door dit steeds in kleine stukjes te plakken en onder de velgrand te duwen kon dit mooi in een strakke ronde vorm gebeuren.
Het bruinige dat op de foto te zien is is geen roest, maar de archeologische vindplaats van een roodbruine grondverf die er waarschijnlijk af fabriek ooit op is gesmeerd.

De grondverf 
Toen was het tijd voor de primer. Bij het spuiten met spuitbussen is het heel belangrijk om de bus heel goed te schudden, en dit tijdens het spuiten ook te blijven doen om druppels in je mooie verse lakwerk te voorkomen. Een stof- en windvrije werkplek is ook een voorwaarde. Of je de omgeving afdekt met karton of een zeiltje laten we verder helemaal aan jou over, maar ga er maar vanuit dat de verf op plekken komt waar je het niet had gepland.
De velgen kregen elk drie laagjes grondverf met een kwartier droogtijd tussendoor.

Het echte werk 
Nadat we allebei een magnetronmaaltijd van de AH naar binnen hadden gewerkt, onderwijl afwezig voor ons uit starend naar ons mooie, glanzende, wielloze wagentje was het eindelijk tijd voor het daadwerkelijke aflakken. Inmiddels was het een uur of acht ’s avonds, en we zijn die dag om 10:00 begonnen met alle voorbereidingen! Echt: neem de tijd voor een klus als deze, anders kun je het drie maanden later opnieuw doen.
De wielen werden om de beurt door Simon in drie etappes voorzien van een prachtige strakke glimmende witte laklaag, weer met een kwartier droogtijd, terwijl de rest in een beschut schuurtje mocht drogen. Na een ruim uur aan rouleren, schudden en spuiten mochten de velgen drogen.

De afronding 
Natuurlijk is het het beste om de velgen nu een nacht te laten drogen zodat de verf goed de kans heeft om uit te harden. Natuurlijk waren wij daar te ongeduldig voor, en aangezien we de auto liever niet op houtblokken en steunen wilde laten overnachten hebben we de wielen teruggezet zodra de verf stofdroog was. Dat duurde in dit droge warme weer nog geen uur.

Eerst hebben we de wielen aan de voorzijde teruggezet, de auto weer ietsje opgekrikt zodat de houtblokken eronder vandaan konden, en laten zakken. Toen even later ook de achterzijde weer netjes op haar wieltjes stond hebben we de wielbouten nog even goed aangetrokken. Aangeraden wordt om dit met een momentsleutel te doen. Wij hebben gewerkt volgens het principe ‘vast is vast’.

Toen als finishing touch de vers opgepoetste stalen wieldoppen terug waren gezet hebben we beiden even een minuut als kleine kinderen op Sinterklaasavond om de auto gelopen. Want wat was dit mooi geworden zeg…!

Inmiddels is er op positieve en negatieve manier een hoop gebeurd waar we nog over moeten schrijven. Bereid je voor op spannende verhalen over APK-(af)keuringen, want het beste vermaak blijft nog altijd leedvermaak!