5. En toen!?

Door Jelle, 28 december 2018.

Nou begon het allemaal zo mooi. Vol enthousiasme een blog opgezet, en alle werkzaamheden aan de kleine rode Sofia konden op de voet worden gevolgd. Veel mensen hebben er ontzettend enthousiast op gereageerd en dat was leuk, zo wisten we dat de boel toch gelezen wordt!

Toch ging er ergens iets mis: na vier verhaaltjes stokte de aanvoer ineens. Gebeurde er nou helemaal niets meer? Stond Sofia net als de voorgaande jaren weer weg te roesten langs de stoeprand?
Nouja, nee, al hebben we er niet zoveel mee gereden als we wilden. We gaan jullie even in sneltreinvaart meenemen met alles dat er gebeurd is sinds de laatste blog in augustus

De APK
Dat was het laatste obstakel dat tussen ons en het (legaal) rondrijden met Sofia stond. Een auto zonder APK mag alleen de weg op op de dag dat de keuring gepland staat, en dan wel alleen op de kortste route tussen de standplaats en de betreffende garage in. Om nog enigszins aan die regeltjes te voldoen heeft Simon een afspraak gemaakt bij Roel van zijn favoriete garage: Roel heeft de hele auto nagekeken en op een briefje gezet wat eraan moest gebeuren, zonder een officiële melding te doen naar de RDW, waarna de auto weer retour sleutelplek werd gestuurd. Nu is deze methode natuurlijk enigszins grijs qua regelgeving en daarom noemen we lekker de naam van de garage niet, want het zou zuur zijn als hij door zijn behulpzaamheid in de problemen komt.

Anyway!  Dit was er mis:
-Remleidingen te roestig
-Wiellager linksvoor hoorbaar
-Aandrijfashoes aan versnellingsbakzijde lekt olie
-Koplampafstelling verkeerd

Al met al viel dit lijstje ons rédelijk mee. De boodschappenlijst kwam zo rond de €100 uit, maar het ging wel aardig wat werk worden.
– De remleidingen hebben we overal opgeschuurd, waarna bleek dat ze onder het roestlaagje nog in prima staat waren. We hebben ze opnieuw geverfd, maar wel alvast een nieuwe set (koperen!) remleidingen besteld als goed voornemen voor later.

-Het wiellager was redelijk makkelijk zelf te vervangen, zonder moeilijk gereedschap. Wel waren we blij dat Glenn ons kwam helpen, want anders was het ons waarschijnlijk niet gelukt. Thanks!

-De aandrijfashoes was ook betrekkelijk makkelijk. De versnellingsbak zit gevuld met dikke olie, en om dat binnenboord te houden zit er om de aandrijfassen, die dus uit de versnellingsbak steken, een flexibele rubberen hoes. Degene aan de rechter as lekte inderdaad: voor een paar euro hadden we een nieuwe.

-De koplampen waren eenvoudig ouderwets  met stelschroefjes van binnenuit af te stellen.

Nadat al deze punten waren aangepakt kwam Sofia glansrijk door de APK, en hoeft ze pas over twee jaar weer. Roel van Garage Gaatjeniksaan: bedankt!

Lekke band
Wat volgde was een zomervakantie waarin Simon en ik beiden teleurstellend weinig tijd hadden om van ons mooie autootje te genieten, al hebben we er zeker een paar leuke ritjes mee gemaakt. Op een mooie dag begin september sloeg de pech weer toe: ik ging op verjaardagsbezoek in Hoofddorp. Bij aankomst daar viel al op dat het linker achterbandje erg zacht was. Gelukkig wist neef Mick raad met zijn fietspomp.

Toen ik op weg naar huis langs de woonboulevard in Cruquius reed merkte ik dat de achterkant van de auto zich merkwaardig gedroeg. Dit werd al snel gevolgd door het typische geluid van een lekke fietsband: flopflopflopflop. Gelukkig kon ik een zijweggetje bereiken waar ik niemand in de weg stond.

Geen nood, dacht ik. Ik had immers mijn gereedschapskoffer bij me, een reservewiel en een krik. Helaas bleek die laatste net zo oud te zijn als Sofia: bij het omhoogdraaien brak het hele binnenwerk uit elkaar. Gelukkig kwam die lieve Andrea me ophalen, en konden we thuis een goede krik uit de Renault 4 ophalen waarna het klusje snel was geklaard. Via de Fiat 500 webshop werd voor een tientje een nieuwe binnenband besteld en die werd door een garage weer om het wiel heen gedaan. Eind goed, al goed? Nouja…

Nog meer pech 
Toen Simon en ik een maandje later het lelijke reservewiel weer terug wilden wisselen voor het mooie witte wieltje met nieuwe binnenband, sloeg het noodlot weer eens toe: ik draaide de wielbouten veel te hard aan waardoor er eentje afbrak en het restant vast bleef zitten in de remtrommel. Een rondgang langs diverse garages leerde ons: dit laten oplossen is duurder dan een nieuwe remmenset.
Dus de knip werd weer getrokken.
Voor ca. €100 werden twee nieuwe remtrommels, nieuwe remschoenen en nieuwe wielbouten besteld, want als je toch bezig bent… en nog eens een maand later hadden we zowaar beiden tijd om de boel eindelijk weer eens rijdbaar te maken. Natuurlijk had ik inmiddels een momentsleutel geregeld (Marc, dank voor het lenen!) en heb ik me keurig aan de voorgeschreven 50 Nm gehouden. Maar: na montage van de nieuwe remschoenen en -trommel aan de linkerzijde bleek het wiel zo aan te lopen dat -ie amper nog gangbaar was.

 En op dat moment zakte de moed ons toch echt wel een beetje in de remschoenen.

Happy end? 
Ligt eraan hoe je het noemen wilt: op eerste kerstdag heb ik Sofia eindelijk weer rijdbaar gekregen door de boel weer open te maken en de oude remschoenen terug te plaatsen. Hier kan ik eerlijk over zijn: ze remt nu voor geen meter. Goed genoeg om door het verkeer heen te komen, maar een echt goeie noodstop zit er nu niet in. Genoeg zelf aangeklooid, we gaan de boel zo snel mogelijk langs een goede garage brengen om het hele remsysteem te laten reviseren. Maar voordat dat gelukt is? Laten we hopen op net zo’n lange zomer als vorig jaar!