Juffenlunch

Er valt een doodse stilte als juf Bianca op ijzige toon vraagt waar het tweede tosti-ijzer is gebleven.
‘Die andere doet het ook gewoon hoor’, probeert onderwijsassistente Meral voorzichtig. Het verkeerde antwoord: het gaat hier ‘godverdomme om principes’. Voordat iemand kan reageren verdwijnt ze op haar queeste. Op zoek naar het verdwenen apparaat.

Ik voel een zekere solidariteit met Bianca, met haar boterhammetje met kaas dat steevast tussen de hete ijzers verdwijnt. Dat doe ik met de mijne namelijk ook, maar daarmee zijn de traditionele Hollandse boterhammen tijdens de pauze op de basisschool ook wel gelijk geteld.
Op tafel in de docentenkamer ligt een wijds arsenaal aan voedsel dat nu niet per se meer ongebruikelijk is, maar dertig jaar geleden op z’n minst als ‘exotisch’ aangemerkt had kunnen worden. Avocado’s, puntpaprika’s, sushi en ondefinieerbare prakjes in allerlei soorten Tupperware.
Oh, en vergeet de thee niet. Zoals meester Bert vanochtend vertwijfeld uitriep bij het openen van het keukenkastje: ‘dit is toch allemaal alleen maar wíjventhee?’. Na wat hulp van mijn kant vonden we nog een zakje Engelse zwarte thee tussen de zakjes citroengras-brandnetel, gember-anijswortel en khakivrucht.
Ook op tafel: een schaal met halve soesjes van de traktatie van gisterenmiddag. Juffen zijn namelijk al-tijd op dieet, maar lijken het erom te doen de meest calorierijke traktaties mee te nemen. Waarschijnlijk om hun lunches te compenseren. Dit heeft als gevolg dat deze hapjes consequent worden gehalveerd. ‘Voor je het weet zit er weer een kilo aan.’

Met ferme tred beent Bianca de kamer weer in, het verdwenen tosti-ijzer onder haar arm. ‘Dit is toch niet te geloven?’ vraagt ze nijdig, en toont het opschrift dat met markeerstift op de bovenkant is gezet: ‘BSO’.
‘Die motherfuckers van de opvang jatten álles onder je klauwen vandaan als je even niet oplet.’
Ze doet een verwoede poging de letters weg te poetsen, en legt het apparaat op de oude plek terug: ergens achterin een keukenkastje, om wederom maandenlang in de vergetelheid te raken. De andere doet het namelijk ook gewoon.