Vliegers

Het stormt deze ochtend. Het is nog maar de vraag of de kinderen vanmiddag veilig op het plein kunnen spelen en als de intern begeleider op een haar na geraakt wordt door een behoorlijk flinke tak is de discussie snel gesloten. Zo stormachtig als het weer is, zo rustig komen de kinderen deze ochtend binnen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om knutselpapier uit het magazijntje te halen.

Toen ik in groep twee zat, maakte ik een heks van papier maché. De juf had het duidelijk uitgelegd: de blauwe verf is voor de ogen, de rode verf voor de lippen. Hoewel ik toen al flink eigenwijs kon zijn, was ik ook irritant braaf en het kwam niet in me op om tegen de juf in te gaan. Ik had gewoon niet op zitten letten.
‘Rode ogen, blauwe lippen?’ riep de juf plotseling boos. Ik had niet gemerkt dat ze achter me was komen staan. Ik vond mijn heks toch echt de hekserigste van allemaal, die van mijn klasgenootjes waren toch vooral gewoon omaatjes met een bezem, maar braaf deed ik wat de juf zei en herstelde mijn ‘fout’.

Vanaf het moment dat ik besloot om meester te worden, wist ik één ding zeker: ik wilde niet zo worden als die juf.
Eigenwijsheid is een bijzonder waardevolle eigenschap, en de meeste keren dat het tegen je werkt is het uit conservatieve idealen: ‘zo doen we dat nou eenmaal niet’, of je snijdt jezelf ontzettend in de vingers en bent weer een stukje wijzer. Echter, voor alles is een tijd en plaats en zo heel veel ruimte voor eigenwijsheid is er nou eenmaal niet bij de rekenles; er zit zowaar een gedachte achter de didactische trucjes die de (betere) methodes hebben uitgedacht. Gelukkig biedt het tekenen en knutselen een mooi tegenwicht.
We gaan vliegers maken op papier, mooi in lijn met het weer. Ik stel maar twee kaders: je achtergrond is blauw (overdag) of zwart (nacht), en een vlieger heeft een touwtje want anders is het gewoon een weggewaaid en potentieel gevaarlijk object. ‘Mag je ook..’ kap ik af: het antwoord is ‘ja’. 

Enigszins bedremmeld schuifelt Fedde, een van de jongste maar ook slimste kinderen van de groep, naar me toe met zijn vlieger. Ik geef hem een welgemeend compliment: het is een prachtige vlieger, maar… groen? Heb je opgelet bij de uitleg? Nerveus legt Fedde uit dat hij het te laat door had, en het niet meer kon herstellen, maar het ook heus niet erg was want ‘hij is neergestort in het gras’.

Ha. Wat een mooi leermoment, ik pak even de aandacht van de hele klas. Eigenwijs doen bij het tekenen of knutselen? Geef mij een mooie uitleg waarom, en ik geef je tekening een ereplek!