De enige echte PH-BXB

Het is oktober 2004. Ik ben dertien, en hoor tot mijn grote vreugde van mijn ouders dat ze een weekend Londen hebben geboekt met mij en mijn broertje. Niet dat ik zo graag naar Londen wilde…. ik wilde vliegen!!

Jaren eerder, toen ik een jaar of 6 was, nam mijn vader me mee op een retourvluchtje naar Zwitserland in een Fokker 50 van Cityhopper. Inmiddels was de luchtvaarthobby stevig aangewakkerd, en begon ik met modelbouwen. Eén van de eerste airliners die ik bouwde kocht ik in de Blokker: de roemruchte Revell 737-800 met KLM decals.

Ik kon kiezen uit PH-BXA of -BXB, en ik koos voor die laatste. Het model zag er niet uit, natuurlijk, maar wat was ik er trots op!

Het weekend Londen breekt aan, en op Schiphol stuiter ik al alle kanten op. Lopend door de pieren zie ik alle KLM-toestellen die ik op Airliners.net heb gezien voorbij komen, en ik herken ze aan de naam op de neus. 767’s met namen van bruggen, 737’s met namen van vogels en ontdekkingsreizigers, 747’s met namen van steden.
In de verte doemt onze gate op, en ik zie het toestel al staan: een 737-800. Op de romp zit een grote reclamesticker voor de KLM-website, met een foto van een vliegende zwaan.

Natuurlijk wacht ik niet af tot de vlakke loopband ons nabij brengt; ik sprint vooruit en druk mijn neus tegen het glas om het registratienummer te lezen. En… mijn hart staat stil. Daar staat ze: dé PH-BXB. De 737 die thuis boven mijn bed hangt. De Valk/Falcon.

Bij het boarden is de opwinding van mijn gezicht te lezen, en een vriendelijke stewardess vraagt me of het mijn eerste vlucht is. Zonder antwoord te geven op de vraag deel ik haar mede dat ik een zelfgebouwd model heb van de PH-BXB. Dit toestel dus, de valk, snapt u mevrouw?
Ik snap het, antwoordt ze glimlachend.
Huppelend ren ik naar onze zitplaatsen. Nee, dat lieg ik, ik heb nooit leren huppelen. Ik was een super onhandig kind. Nog steeds wel, eigenlijk, maar dan groter.

Tijdens de cruise vraagt de stewardess mij of ik na de landing even in de cockpit wil kijken. Ehm, ja, duh?
Ik stel de piloten vragen over de eyebrow windows, de straalomkeerders en de trimwielen. Mijn broertje komt niet verder dan ‘wat een hoop knopjes’. Vliegen heeft hem nooit zo geboeid.

De PH-BXB voelde niet als zomaar een vliegtuig. Het was míjn vliegtuig. Die ik zelf had nagemaakt, waar ik in had gevlogen, en waarvan ik de cockpit heb gezien. PH-BXB werd het wachtwoord van al mijn online accounts. Dat is het niet meer, overigens, sorry hackers!

Het was ook rond deze tijd dat ik de Luchtvaart Hobbyshop ontdekte. Nu nog afhankelijk van de goede wil van mijn vader en zijn auto, reden we erheen. Mijn model moest natuurlijk wel die mooie ‘WWW.KLM.COM – The world is just a click away!’ titels krijgen, met de zwaan. Ik kon me niet voorstellen dat de LHS die niet had. Wist ik veel dat die decals niet bestonden?

Fast forward, precies 15 jaar later.
De echte PH-BXB vliegt nog altijd rond, nu met winglets en nieuwste livery. Mijn 1:144 PH-BXB is al geleden gesneuveld. Tijd voor een nieuwe! Nu écht, zoals hij was, toen ik er 15 jaar terug in vloog.

Ik gebruik gewoon lekker de decals uit de kit, aangevuld door zelfgemaakte decals voor de website banner. Althans.. zelf getekend, het drukwerk is gedaan door iemand met een ALPS printer.
De Revell kit wordt aangevuld door resin motoren van Authentic Airliners: naar mijn mening de enige onderdelen van de bouwdoos die niet te redden zijn.