Sjabbediewapwap

Dat leerkrachten graag kunstjes van elkaar afkijken is bekend. Zo heb ik een belangrijke les geleerd van Albus Perkamentus: toverspreuken tijdens het lesgeven zijn leuk én effectief!

Mensen die niet in het onderwijs werken denken al gauw dat kinderen leren lezen, schrijven en rekenen is als trekken aan een dood paard. Ze gaan toch veel liever spelen in plaats van leren wat 12-7 is? Fout! Toegegeven, in de bovenbouw zitten de eerste opkomende opstandige pubertrekjes best wel eens in de weg, maar over het algemeen willen de kinderen écht wel, als je ze maar activeert. En dat activeren…? Dat is simpele toverkunst waar je niet voor op Zweinstein hoeft te zitten.

Tijdens mijn eerste stages als meester merkte ik al dat ik geschiedenis geven makkelijker vond dan rekenen en pas toen ik mezelf op video terugzag realiseerde ik me waar dat door kwam. Het enthousiasme waarmee ik vertelde over Romeinse soldaten of Griekse sagen zag ik nog niet terug in mijn les over de tafel van vier. Conclusie? Een reken- of taalles is zo droog en saai als je hem zelf maakt, en kleine tovertrucjes doen al een hoop.
Op mijn scoutinggroep weten alle kinderen wat ‘hocus pocus focus’ en ‘sjabbediewapwap’ betekent, en mijn klas op de Voorwegschool nu ook. En zeg nou zelf, dat klinkt toch een heel stuk vrolijker dan ‘monden dicht’ en ‘aan de slag’?

Wie tovert trouwens steeds alle schrijfpotloden kwijt? Stop daar eens mee!

Deze blog verscheen op 18 december 2020 op de website van de Voorwegschool.