Jetlag in Christchurch

20 april 2023

–

Zodra Jeffrey ons de belangrijkste dingen over het huis heeft verteld die we vanwege de jetlag direct weer vergeten (de hond mocht absoluut… wel naar buiten? of was het niet?) gaat hij op weg naar zijn werk in Christchurch Adventure Park op een van de bergen langs de stad. Hij is nog geen uur weg als Bas en ik besluiten om hem daar te verrassen. Op die manier blijven we wakker, en de blauwe lucht die we zien schijnt er alleen vandaag nog te zijn.

• 

Als we Jessica (ze werkt vanuit huis) vertellen dat we Jeffrey gaan opzoeken vraagt ze verschrikt hoe we daar dan heen gaan (moet ik nou twee doodvermoeide Hollanders gaan vertellen dat het echt geen goed plan is om nu al te gaan rijden?). Nee hoor, we pakken lekker de taxi.

Het adventure park is voornamelijk gericht op mountainbikes. De enorme stoeltjeslift (de langste van het land) heeft fietsenrekken waar continu mensen, vooral kinderen, met hun fiets mee naar boven gaan. In het ticket office worden we enthousiast ontvangen als we Jeffrey’s naam noemen. Jeffrey zit in een vergadering maar als we straks weer beneden zijn zal hij er zijn.

De stoeltjeslift verrast ons enorm. Wát een gaaf uitzicht! Eenmaal bovenop maken we flink wat foto’s van de stad die links van ons in het dal ligt, en de baai van Whakaraupō rechts van ons. Op de weg terug naar beneden verzanden Bas en ik in een discussie over of je al dan niet doodvalt op bepaalde punten (“als je mikt op die bosjes daar breek je alleen je benen”, “nee gast, dan ben je ook gewoon dood”). Terug in het ticket office begroet Jeffrey ons met een blik die een mengeling is van ergernis en blijdschap. Ook hij denkt dat we nu al zijn auto hebben gestolen. We laten hem in die waan en wensen hem een fijne resterende werkdag toe.

Eenmaal terug in Jeffrey’s huis, het is nu 16:00 lokale tijd, doe ik nog even een dutje. Als ik om 18:30 wakker word gemaakt door Bas staat mijn biologische klok op ??:??. Hoe ga ik ooit wennen aan dit nieuwe ritme?

Om 22:00 gaan we naar bed, Bas en ik bellen beiden nog even met onze zielig thuis achtergebleven liefjes. Ik hoop dat ik morgenochtend op een normale tijd wakker word en officieel m’n jetlag heb afgeschud. Het was ondanks dat een hele toffe eerste dag!